column Kalle Heesen – Nieuw karma!
Beeld natalia-blauth unsplash
‘Hé,’ roept een oud-cliënt van onze zorgboerderij terwijl ze op het stalraampje van ons huis klopt, ‘hé, kan ik hier mijn leven inruilen?’ Die stalraampjes van ons huis op het erf van de zorgboerderij doen mensen blijkbaar denken aan de luikjes van de McDrive. Met regelmaat klopt er iemand aan om lachend een ‘boerderij-flurry’ te bestellen. De vraag om een ander leven had ik nog niet eerder gehoord. Tegen mijn principes in open ik het raampje: ‘Wat zeg je nou?’ vraag ik verwonderd, ‘waarom wil jij je leven inruilen?’
‘Ik loop al vanaf mijn 9e met regelmaat bij jullie rond,’ steekt ze van wal, inmiddels met haar armen leunend op de vensterbank. ‘Dat was natuurlijk niet omdat het thuis zo lekker ging. Leuk kan ik mijn jeugd niet noemen. Mijn pubertijd was… tja… daar ga ik het niet eens over hebben.’ Dat laatste snap ik. Als er iemand is die een lastige periode heeft gehad en door de wereld écht niet begrepen werd, dan was zij het wel. ’Nou, en nu ik die pubertijd net een beetje achter me aan het laten ben… eeeh…, nou… ik ben zwanger!’
Die laatste woorden knalt ze er bijna uit. Met moeite probeer ik de gedachten die door mijn hoofd flitsen, weg te drukken. Ze is nog zo jong! Zij had een rot jeugd, haar ouders hadden dat en zelfs bij haar grootouders was het niet soepel gelopen. En dan op deze leeftijd in verwachting van een kindje… zou ze dat aan kunnen? Terwijl ik haar feliciteer, bedenk ik dat dit kind wel eens de vierde generatie zou kunnen worden met een moeilijke start.
Dus ‘nieuwe geboorte, nieuw leven’? Hoezo nieuw? L’histoire se répète. Leven komt niet voort ‘uit het niets’. Er is geen ‘generatio spontanea’, zoals Aristoteles dacht. Leven brengt leven. Of preciezer: nieuwe levens bouwen voort op wat ze van voorouders bewust of onbewust krijgen aangereikt. Niks nieuws aan!
Of zoeken we verkeerd en bestaat er wel degelijk zoiets als ‘nieuw leven’? Als ik soms zie hoe (oud-) cliënten van ons, vroegere klasgenoten, vrienden of bekenden halverwege hun leven ineens het roer omgooien… dán zie ik nieuw leven ontstaan! Dat is ‘de oude Adam’ tegenkomen en er niet in meegaan, maar zélf een route kiezen. Want op dat moment besef je: de wereld gaat niet veranderen, ík moet veranderen! Geen conflicten ontlopen bijvoorbeeld, maar vaardigheden ontwikkelen om te leren omgaan met conflicten. Of met drukke kinderen of vervelende schoonouders of… Dat is nieuw karma maken! Dan neem je verantwoordelijkheid voor jouw leven. Wachten op ‘de nieuwe generatie’, of op je eigen nieuwe incarnatie, gaat niet werken. Every day is the first day of a new life. Een ‘nieuw leven’ is niet iets wat je krijgt of waarmee je geboren wordt. Het is iets wat je onderweg zult moeten maken.
Als ik soms zie hoe mensen ineens het roer omgooien… dán zie ik nieuw leven ontstaan!
